To facebook or not to facebook

Social media, het is me wat.

Persoonlijk doe ik het al jaren zonder. Ik heb geen Facebook, geen Instagram, geen Twitter. Een bewuste keuze, die ik telkens opnieuw moet uitleggen:

“Kijk, het leven is kort. Er is ons pakweg tachtig jaar gegund op deze aardkloot, en er valt nog zoveel verschil te maken. Bovendien zit ons gezinsleven met twee jobs, vier kinderen, een grote familie en heel wat vrijwillig engagement al tjokvol. Dus heb ik geen tijd - interesse - zin om het wel en wee van ons nest te delen met de buitenwereld en mee te kijken naar dat van anderen”.

Voor Liefdesverklaring wil ik eigenlijk heel graag hetzelfde. Ik heb immers mijn website, en wat ik te zeggen heb, kan ik kwijt op deze blog. In drukke weken moet ik daar soms al de nodige minuten voor bij elkaar schrapen - laat staan dat ik nog tijd over heb om social media-accounts aan te vullen met sprankelende content.

Trouwens

Als ik die tijd al zou hebben, zou ik hem liever gebruiken voor een warme knuffel in de fijnste armen van mijn wereld. Een gesprekje met de gevoelige zoon. Een voorleesmomentje met de twee jongsten in de zetel. Of een online shoppingsessie met de tienerdochter (want een Zalando-account, dat heb ik wel !)

Dus nee, Liefdesverklaring gaat tot nader order niet social. Dat is meteen een kans om uit te zoeken of de hypothese die aan de basis ligt van mijn marketingplan klopt:

Wat goed is, verkoopt zichzelf.

Ik hou jullie op de hoogte!

Nu moet ik gaan: vier kinderen verwachten mij voor een gezellig Disneyfilm-onder-een-dekentje-terwijl-het-buiten-hagelt-krokusvakantiemoment. En dat ga ik beléven, in plaats van er foto’s van te maken om op Instagram te zwieren.