Een onverwachte levensles
Liefdesverklaring kreeg onverwacht bezoek. Een moeder met negen kinderen. Vader was nergens te bespeuren; ze stond er helemaal alleen voor en was duidelijk even de weg kwijt.
Bewondering
De begeleiding die ik mocht geven was uiterst kort, maar lang genoeg om oprechte bewondering voor haar te krijgen.
Omdat ze moedig doorging, ook op hobbelig en onbekend terrein. Omdat ze zich niets aantrok van wat de mensen over haar dachten. Omdat ze haar kinderen heel natuurlijk leerde om na een val weer overeind te krabbelen. En omdat ze onwrikbaar bleef vertrouwen in een goede afloop.
Een levensles dus. En dat in amper 30 seconden. Kijk zelf maar :
Beekje
Een paar dagen later kwam ik het gezinnetje opnieuw tegen. In het rustige vaarwater van het beekje om de hoek. Ze leken zich prima te vermaken.
En vader? Die waakte samen met moeder over de kroost.
Zo zie je maar:
iemand die even met je mee wandelt,
kan een wereld van verschil maken.
“Tijd is het grootste geschenk dat je iemand kunt geven. Je geeft immers een stukje van je leven dat nooit meer terugkomt. ”
Muziek: “Snappy” door Jason Shaw (ingekort)