Corona als leerschool (2)
Volhouden
Dat is wat we nu moeten doen, wordt ons gezegd.
En het ligt vast aan mij, maar dat woord katapulteert mij meteen terug in de tijd, naar de lessen lichamelijke opvoeding in het middelbaar. Want daar deden we aan hardlopen. Twee uur aan een stuk - week na week na week na week. Bah.
Maar als ik ergens heb leren volhouden, dan was het daar wel.
Positief
Wat me hielp om vol te houden, twee uur aan een stuk, week na week na week na week, was denken aan het positieve van de zaak. Laten we dat in deze coronacrisis dan ook maar doen. Daarom vandaag:
Wat ik leerde van corona — deel II
Ik ga nooit nog:
Zeggen dat leerkrachten te veel vakantie hebben
(Hoe doen ze dat toch, 25 van die monstertjes stil en geconcenteerd laten werken?)Zuchten als de poetsvrouw iets op de verkeerde plaats zette
(Ik ga me beperken tot heel erg blij zijn dat ze komt.)Beloven dat de legotrein mag worden opgezet in de woonkamer als we na de paasvakantie nog altijd in een halve lockdown zitten
(De woonkamer is best groot - maar de legotrein is dat helaas ook.)Aan papa vragen om het haar van de oudste zoon wat bij te knippen
(Zijn zussen vinden dat hij op een meisje lijkt, zijn broer houdt het op Jommeke - de arme drommel…)
Kortom: ten huize Liefdesverklaring houden we vol. En van het leven!