Bijzonder bizar

Zo voelt het dit jaar om stil te staan bij de internationale Dag van het Geluk.

Precies op het einde van de eerste week zonder school, waarin de impact van de coronamaatregelen in de meeste gezinnen echt voelbaar werd omdat we gingen beseffen wie en wat we allemaal moeten missen. Precies op het moment dat duidelijk wordt dat de ongemakken van deze halve lockdown peanuts zijn in vergelijking met de economische gevolgen van dit alles. Precies wanneer deskundigen en media steeds luider verkondigen dat een terugkeer naar het gewone leven nog niet voor morgen is.

Net op die dag worden we opgeroepen om bewust gelukkig te zijn. Geen makkelijke opgave, ook niet voor een geboren optimist als ik.

Pffff

Ik begon aan het avondeten en was niet bepaald happy. In mijn hoofd buitelden flarden van gesprekken met bedrijfsleiders en collega-freelancers over elkaar heen - variërend van aarzelend vertrouwen dat de boel met veel inspanning en creativiteit nog gedeeltelijk te redden zou vallen tot ernstige kommer en halve radeloosheid.

Toen lag het daar opeens

Verborgen tussen de groenteschillen. Ik werd er sebiet vrolijk van, en vereeuwigde het ogenblik op foto.

Zien jullie ze ook? Die prachtige bloemetjes, die niet meer zijn dan de afgesneden stronkjes van de spruitjes?

Een beetje veerkracht graag

De coronamaatregelen zijn inderdaad niet leuk.

Maar als we op deze Dag van het Geluk collectief afspreken dat we ons niet gaan ergeren aan wat nu eventjes niet kan, en in plaats daarvan leren om blij te worden van groenteschillen… Zou de wereld na de coronacrisis dan niet heel wat mooier zijn?