Op zoek naar de verloren tijd

Zodra de coronacrisis losbarstte, begonnen mijn vingers te jeuken. Mijn hersenen zo mogelijk nog meer. Stel je voor, het hele land ging op slot! Iedereen in zijn kot, weken aan een stuk, zonder enige vorm van afleiding buitenshuis: dat zou uiteraard iets doen met liefdesrelaties, en daar wilde ik maar wat graag over schrijven.

Dat heb ik ook gedaan, op de derde dag van de lockdown. ‘s Nachts, om een uur of vier. In de badkamer. Ik pende mijn ideeën met de hand neer, schematisch, overzichtelijk, in de veronderstelling dat ik de dag erna wel tijd zou vinden om alles in een mooie tekst te gieten.

Maar die tijd, die ben ik kwijtgeraakt - volgens mij ligt hij ergens tussen de aanlooplessen, het huishouden en het kunst- en vliegwerk om ons gelockdownde gezin van 6 personen draaiende te houden.

Dilemma

Wat doe ik nu met mijn notities? Alsnog uitwerken tot een inspirerende tekst? Of gebruik ik mijn schaarse vrije tijd beter om mijn andere visie op liefdesrelaties op andere manieren te verspreiden?

(En als ik wat uitzoom: raak ik gefrustreerd omdat ik nauwelijks tijd heb om de wereld te verbeteren, of ben ik dankbaar dat ik er in deze rare en zware weken helemaal kan zijn voor mijn gezin?)

Wat vind jij?