Liefdesverklaring

View Original

Corona als leerschool (3)

Carrière en kinderen

Waarom wordt toch altijd beweerd dat zorgen voor je gezin niet samen kan gaan met werken voor je bedrijf?

Ik doe in deze lockdown al zeven weken lang niks anders dan die twee dingen combineren. Ik volg vanuit mijn kot de ene cursus na de andere. En verwerf aan de lopende band nuttige vaardigheden.

Een overzichtje?

  • Relativeren deel I: de begrippen nu, onmiddellijk en dringend

  • Relativeren deel II: hoe wordt halvelings ok vanzelf goed genoeg

  • Workshop Digitaal onderwijs: ontdek de mogelijkheden van Google Classroom, Google Meet, Flipgrid, Zoom, Skype en een welgemeende SHI… euh… CHIPS als het niet gaat zoals het moet

  • Motiverend spreken voor beginners: Geen zin in rekenen? Wat dacht je van één m&m per juiste rekensom?

  • Motiverend spreken voor gevorderden: Als je de hele pagina binnen de vijf minuten af hebt, worden het m&m’s met nootjes.

  • Conflictmanagement in vier stappen: preventie, beheersing, bemiddeling, en Ga verdorie allebei naar je kamer en kom er een half uur niet meer uit.

  • Marketingspeak: Tuurlijk poets ik de vloer; ik ben hier immers de Floormanager. Of Onderbureauchef, zo u wil.

Agile in de praktijk

Die waar ik het meeste aan heb, is echter Agile in de praktijk. De oefening van vorige maandag ging ongeveer zo:

De stapel - Ja meid, wat is er? Je werkschrift ligt op de vensterbank! Nee? Kijk nog eens? Echt niet? Goed, ik kom wel even. … Ha, toch op de vensterbank dus. Hier, begin maar. Waar was ik gebleven? O ja.

De stapel vuile - Wel potjandorie, wat is hier gebeurd? Wie heeft die badkamer zo smerig achtergelaten? Kom die troep onmiddellijk opruimen! Ik ben hier de meid niet hé zeg!

De stapel vuile was - Ja, maal een halve is inderdaad delen door twee. - vuile was moet van - Nee! Niet naar binnen gaan, papa zit in een videomeeting! Ja, ik kom wel even helpen met je vraagstuk. … Nee, je bent niet dom, wacht, probeer het even zo. … Zie je wel? Je kunt het! Van proberen kun je leren hé! Ik ben trots op je. Maak nu de volgende maar helemaal zelf, dan ga ik… Wat was ik ook alweer aan het doen? O, ja, de was.

De stapel vuile was moet van boven - Nee jij doet de deur niet open, het is de postbode maar, jij moet huiswerk maken! Wat zeg je? Lego? Helemaal niet. Het zijn batterijen. Batterijen. BAT-TE-RIJ-EN! Die papa besteld heeft. Weet ik veel waarom, dat moet je dan maar aan hem vragen. En ga nu toch door met je huiswerk, je zit nog niet eens in de helft!

De stapel vuile was moet van boven naar beneden - Hé, het is 11 uur, jij moest op Google Meet zitten nu! Snel, waar is de laptop! O nee, hij is plat, haal de oplader, vlug! Of wacht, ik ga wel, jij vindt hem toch niet. … Zo, opgestart. Nu de mailbox openen en klikken op de link om deel te nemen. Nee, dat is die van gisteren, het is die andere. Een wachtwoord? Waarom vraagt dat ding nu opeens een wachtwoord? Nou ja, invullen dan maar. Hoezo vergeten? Hoe kan dat toch? Denk eens diep na, het was iets makkelijks… Iets met je lievelingsdier? Probeer even! Nee? Misschien met je klasnummer erbij? Ha, goed, we zijn er. Lukt het verder? Staat de camera aan? Werkt het geluid? Dan ga ik maar weer.

De stapel vuile was moet van boven naar beneden gebracht worden. - Oei, is het al half één? Snel de tafel dekken, de was moet dan maar wachten want over een half uur moet jij online lezen met je juf hé. Aan tafel iedereen!

Komt manlief naar beneden

na een ochtend werken-met-noisecancelling-koptelefoon. En zegt met enige trots :

“Ik heb de stapel vuile was die beneden aan de trap lag alvast in de wasmand boven gestopt. Zo hoef jij dat niet te doen.”